Beach Welcoming Program (22-24 februari)

Maandag 22 februari

Om 7 AM moesten we verzamelen op de campus. Het onhandige was dat ik pas vanaf 2 PM in m'n kamer op de campus kon. Gelukkig kon ik een nachtje logeren bij Lydia (Griekenland), een van de andere internationals die vlakbij de campus woont.

Bij aankomst op de campus kregen we allemaal een klein ontbijtje en een programmaboekje. Iedereen werd in groepjes ingedeeld (Go Team Orange!) en vervolgens kregen we een kort introductiepraatje in de collegezaal. Dingen als "you should always put on sunscreen, even when it's cloudy" en "never go out swimming when it's dark" werden als tips meegegeven. De bussen stonden nog niet klaar na het college en dus hadden we de gelegenheid om te kletsen en kennis te maken. Ook een aantal Nederlanders gesproken, maar vooral veel Amerikanen.

Tijdens de busreis naar Lorne zat ik naast Daphne (NL), een aardig meisje uit Limburg. Eenmaal aangekomen in Lorne, werd ons een lekker lunch buffet voorgesteld en heb ik een chill gesprek gehad met een paar aardige Deense gasten.

De meeste studenten sliepen in het Grand Pacific Hotel, waar ook werd gegeten, maar omdat we met teveel waren moesten team green en orange ergens anders slapen. Wij zijn uiteindelijk beland in een soort Center Parc achtig iets. Begon allemaal lekker maar niet heus, want de appartementen waren nog niet klaar haha.

Dus gingen we maar gelijk naar het strand en heb ik m'n eerste lesje surfen gehad. Coolest. Thing. Ever. Although it was a bit chilly. Aansluitend nog een potje beach volleybal gespeeld met o.a. Joscha (Zwitserland), een van m'n roomies hier in Lorne (niet op de campus). De ander is Seongbo (Zuid-Korea).

Na het sporten, wat uiteindelijk eindigde door de flinke regenbuien, zijn we teruggegaan en hebben we een beetje gechillt en verder kennisgemaakt, met o.a. Karin (Oostenrijk), Felix (Duitsland), Chihiro en Mami (beiden Japan).

Om 7.30 PM konden we eten (finally!). En natuurlijk verder kletsen aan tafel. Aansluitend zijn we naar een kroegje gegaan, hebben we wat drankjes gedaan en ook een beetje poolen. En Jordy zou Jordy niet zijn als hij op het einde een uitnodiging voor een dancebattle met Jack (USA) niet kon weerstaan. People loved it though, dus de avond was goed geëindigd :)

Dinsdag 23 februari

Prima nachtje geslapen en weer een fantastische plek voor een ontbijt. Don't need words to describe, just see the pics.

Na het ontbijt even goed ingesmeerd en lekker gechillt en gevoetbald op het strand. Vandaag stond er voor ons groepje niet zoveel op de planning en dus hebben Christina (USA) en ik gevraagd of we nog eens mee mochten surfen met een andere groep. Gelukkig waren er nog wat plankjes over, dus konden we voor een tweede keer het water op. En na weer 2 uur bikkelen (het terug de zee in komen is het zwaarste namelijk haha), hebben we lekker geluncht aan de boulevard.

Daarna nog wat meer voetbal gespeeld en uiteraard lekker gezwommen, maar op een gegeven moment toch maar de schaduw opgezocht, want het was echt bloedheet (tegen de 40 graden!). Daar hebben we lekker muziek geluisterd van all over the world en een beetje gekletst over onze culturen back home.

Voor het avondeten nog even douchen en opfrissen en daarna met een flinke groep langs het strand gelopen en wat foto's gemaakt. Ook nog even een dode haai onder een rots gezien en een hond achter het stuur haha.

Na de strandwandeling hebben we pre-drinks gedaan in onze huisjes en uiteindelijk weer naar de kroeg vertrokken. Deze avond was helemaal kut though, want de dj was echt onwijs slecht. Dus besloten we maar een leuke after party te maken. Hier heb ik kennis gemaakt met cards of humanity. Fantastisch spel haha. Keihard gelachen met Kyle (USA), Aquila (Canada), Julia (Finland én Zweden:p), Eric (USA), Marlijn (NL), Felix en Christina.

Woensdag 24 februari

De tijd is zo snel gegaan! Vandaag moesten we al de kamer schoonmaken, spullen bij elkaar pakken en de sleutel inleveren...

Toen dat allemaal geregeld was, konden we gaan eten. Bij het ontbijt heb ik een typisch Australisch iets geprobeerd: brood met boter en vegemite. Misschien ga ik er aan wennen, maar de eerste boterham was niet zo'n succes haha. Het smaakte misschien nog het meest naar een soort ketjap manis achtig iets haha.

Helaas gingen we al om 10 uur 's ochtends terug naar Melbourne (praktisch was het dus eigenlijk een 2daagse trip in plaats van 3), maar daardoor hadden we wel de tijd om thuis de zaakjes te regelen.

In de bus terug naar Melbourne mijn blog maar weer wat bijgewerkt, anders ga ik echt alle leuke details vergeten! En die wil ik jullie niet onthouden natuurlijk.

Eenmaal aangekomen op de campus, begon het proces van veel dingen regelen. Een studenten ID kaart, concession card voor het  OV, toegang tot internet en printen, sleutel ophalen, boodschappen in huis halen, keukenspullen en bedspullen aanschaffen, etc. Dat laatste ging nog het lastigste, want we hadden ongeveer anderhalve winkelwagen per persoon, dus dat ging niet in de tram passen haha. Ook ben ik DUSA (Deakin University Student Association) lid geworden en daarbij inbegrepen zat een hoodie en een cap.

'S avonds nog gezellig met een groepje gegeten en wat drankjes gedaan en daarna m'n eerste nachtje in m'n kamertje.

WIST JE DAT... (Part III)

... Australische kruispunten heel vreemd zijn door het gebruik van hoekturns?

... Ze hier heuse Minion celebration cakes hebben? (Zie foto hieronder)

... Ik vooralsnog geen last heb van de beruchte culture-shock?

... 'No worries' er bij mij al helemaal ingeslepen is?

... Amerikanen die uitgaan een soort groep 8 feestje is? (Ellende. Echt pure ellende haha)

... Surfen echt facking awesome is?

... Ik, om precies te zijn, met mensen met 18 verschillende nationaliteiten gesproken heb tijdens de beach welcoming program?

... Ik letterlijk spierpijn had van het lachen tijdens cards of humanity?

... Nederlands echt super raar is, omdat we a mosquito bite ook een muggenbeet noemen, maar I got bit noemen we ik ben gestoken in plaats van gebeten?

... Echt letterlijk alles andersom is, dus ook dingen zoals een sleutel omdraaien?

... De $2 munten echt intens klein zijn en de 50c onwijs groot en dat dat totaal onlogisch is in mijn ogen?

... Australiërs echt crazy zijn als ze drinken en op weg zijn naar de stad? (Zie video van eerder op Facebook!)

Tasmanië (Part II: 17-21 februari)

Woensdag 17 februari

YES, zonnetje! Afgelopen nacht voor het eerst niet koud gehad. Het weer was goed, omgeving is prachtig: tijd voor een wat langere wandeling. Heel gevarieerd again: stukken door de bush-bush, stukken langs het water en via een smal paadje naar een strand. Het héle strand voor onszelf. Awesome!

Een jaar of 8 a 10 na dato hebben Ghislaine en ik de lift die we vroeger bij dansen gedaan hebben, nog eens geprobeerd. Maar dan op het strand (maar ook in de bergen) van Tasmanië.

Aan het einde van de wandeling (na een uur of 3 a 4 lopen) kwamen we uit op een mega grasveld met echt tientallen wilde Eastern Grey Kangaroos. Sommigen waren zelfs nog groter dan wij. We hadden er al een paar gezien deze week, maar niet zo groot en van zo dichtbij als deze. En de setting ook: gewoon vrij rondgelopen zonder gids door een prachtig gebied, als een soort wildlife safari. Credits overigens naar Ghislaine en d'r camera voor de mooie foto's.

Na de wandeling hebben we de openbare "barbie" gebruikt om de laatste hamburgers op te bakken. Ook wel chill dat ze op heel veel plekken gewoon barbecues hebben staan die je mag gebruiken.

Omdat deze plek ons zo erg beviel, besloten we om hier 1 van de 2 nachten 'uitloop' te gebruiken. En dus konden we de rest van de middag lekker een beetje relaxen, van het zonnetje genieten, de dames hun dagboek en ik mijn blog bijwerken, voordat we pannenkoeken gingen eten.

Na het eten zijn we met de camper naar de douche ($2 voor 4 minuten) gereden, want die was enkele kilometers verderop. Daar hebben we ook meteen de afwas gedaan. Op de terugweg was het al aan het schemeren, maar dit hadden we expres gedaan. Normaal rijden we niet in het donker, in verband met overstekende dieren. Maar dit was toch maar een klein stukje en we konden zo zacht rijden als we wilden. Echt hon-der-den dieren langs de weg die tot leven kwamen. Goed oppassen dus, want in paniek springen ze regelmatig de weg op. Maar wel heel vet om te zien. En zonder een dier aangereden te hebben, kwamen we weer bij de camping site uit.

Donderdag 18 februari

Heerlijk om weer met een stralend blauwe lucht en een zonnetje wakker te worden. We hadden een lange rit voor de boeg, dus na het ontbijt zijn we gauw vertrokken.

De lunchpauze hebben we in de Mac gehouden: eventjes op wifi om wat zaakjes te regelen voor m'n studie en een lekker burgertje gegeten.

Vervolgens zijn we doorgereden naar Freycinet NP en daar hebben we ons busje neergezet op camping site Friendly Beaches, gelegen aan een klein strandje met mooie rotsformaties. Het was er wel wat drukker dan we tot op heden gewend waren: er was zelfs geen echte site meer vrij, dus hebben we de van gewoon de bosjes in gereden haha.

Vrijdag 19 februari

Vanochtend vroeg de wekker gezet om de zonsopgang te checken. De dames wilden de avond ervoor in principe ook wel zeiden ze, maar besloten op het moment zelf om toch te blijven liggen haha. Helaas was het wat bewolkt, dus was het zicht niet optimaal.

Na de zonsopgang nog eventjes terug het bed ingedoken. Lekker ontbeten en een leuk gesprek gehad met een oud stelletje, twee Melburnians. Vervolgens verder het Freycinet NP in gereden, langs Coles Bay, de wagen neergezet en een lange wandeling gemaakt in de richting van Wineglass Bay.

Na het wandelen hadden we eigenlijk hoog nodig stroom nodig om alle apparatuur op te laden. Ook hadden de dames wifi nodig om wat dingen vast te leggen voor het vervolg van hun reis. En dus zijn we even gestopt in het visitor center in Swansea. Daar was men zo lief om ons wat stroom en wifi te lenen ;)

Uiteindelijk zijn we beland op Mayfield Beach Conservation Area, net onder Swansea, aan de weg. Weer een gratis plekje, maar deze was echt helemaal top: onwijs mooi uitzicht, aan het strand, met campingtafels, wc's, etc.

Zaterdag 20 februari

Vanochtend wakker worden was weer eens fantastisch. Het geluid van de golven, het zonnetje op het water als je uit het raam kijkt: helemaal suup! Vroeg gegeten, een duikje in de zee genomen bij gebrek aan een douche en daarna in de richting van Port Arthur gereden.

Lekker doorgereden en tussendoor op een aantal mooie plekken gestopt, zoals Eaglehawk Neck, Tasman Arch en Blowhole (zie foto's). Uiteraard langs Port Arthur gereden, maar niet naar binnen gegaan, want we vonden $37 iets te gortig. Wel nog een paar mooie foto's gemaakt bij Maingon Bay en de Remarkable Cave. Deze laatste heeft, als je door de grot heenkijkt, aan het uiteinde de vorm van het eiland Tasmanië (zie laatste foto). 

Eten en overnachten deden we dit keer bij Fortescue Bay, een mooie beschut plekje, wéér aan het strand :) niet op een officiële site, maar tussen 2 plekjes in. Na een paar keer verplaatsen, omdat onze buurvrouw het niet zo leuk vond. Uiteindelijk bleek ze niet alleen een zeur, maar heeft ze ook 2 douche tokens en wat drinkwater aan ons gegeven, omdat ze zelf bijtijds weggingen de volgende ochtend.

Zondag 21 februari

Het laatste nachtje in de van gehad. Het was helemaal geweldig, maar ik zal de keiharde en dunne matrassen in ieder geval niet missen!

Aangezien het mijn laatste dagje in Tasmanië was, zijn we richting het vliegveld gegaan. Onderweg nog even gecheckt of mijn vlucht nog op hetzelfde tijdstip vertrok en daarna nog even een tussenstop gemaakt in Hobart zelf. Daar hebben we een wandelingetje gemaakt door Salamanca en Battery Point. De laatste wordt ook wel het 'mooiste wijkje van Australië' genoemd.

Als late lunch/vroeg avondeten heb ik een lekker broodje bij de Subway gehaald en toen zijn we teruggereden naar het vliegveld. Daar hebben de dames mij afgezet en zijn zij verder gereden. Zij blijven nog een nachtje in Tasmanië omdat de vlucht morgen stukken goedkoper was. Ik moest vandaag wel terugvliegen naar Melbourne, in verband met de beach welcoming program, die morgenochtend heel vroeg begint. Vanaf Melbourne Airport met het OV naar de campus gegaan, waar ik zou overnachten. En in de tram toevallig een paar Nederlanders ontmoet die ook aan Deakin gaan studeren. Gezellig!

WIST JE DAT... (Part II)

... Tasmanië ongeveer anderhalf keer zo groot is als Nederland?

... Voor 45 % bestaat uit national parks/natuur?

... Het weer in Tasmanië echt elke paar minuten drastisch kan veranderen?

... De landschappen in Tasmanië variëren van regenwoud tot steppe en van savanne tot de droogte van een woestijn?

... Er om de paar kilometer wel een dood dier op de weg ligt?

... We maar weinig mensen gezien hebben in Tasmanië die ook maar enigzins in de buurt kwamen van onze leeftijd?

... Lake St. Clair 737 meter diep is en daarmee het diepste meer van Australië is?

... Ghislaine meer kilometers heeft gereden in Australië dan in Nederland?

... De toeter van de campervan door geklungel en ruimtegebrek 8 keer per ongeluk is afgegaan? (Het is blijkbaar niet de bedoeling om over de voorstoelen naar achteren te klimmen)

... Ik, als vleesliefhebber, bijna 4 dagen lang vegetarisch heb gegeten omdat er simpelweg geen supermarkt in de buurt was en we geen koelkast of diepvriezer hadden om het vlees in te kunnen bewaren?

... Sanne haar tenen niet meer gewend waren aan de kou van de eerste dagen en volledig wit werden?

... Ik het niet hebben van internet eigenlijk totaal niet gemist heb?

... Tasmanië door Australiërs een "well kept secret" wordt genoemd en dit zeker nog zo is gezien de hoeveelheid mensen die we op alle mooie plekjes gezien hebben?

... Er in heel Tasmanië nauwelijks verbinding is voor je telefoon, voor internet en zelfs niet voor de autoradio?

... De busmaatschappij in Hobart Metro heet?

... Er enkele bandensporen in het asfalt op een heuvelige parkeerplaats in Hobart staan waar we ons busje geparkeerd hadden?

Tasmanië (Part I: 12-16 februari)

Even om mee te beginnen: Alvast excuses voor de enorme post! Vanwege alle foto's heb ik toch maar besloten om Tasmanië in 2 delen te bloggen. En voor de mensen die via whatsapp contact met me willen zoeken, stuur maar een PM via Facebook voor m'n Australische nummer.

Dan nu... De awesome trip naar Tasmanië!

De afgelopen anderhalve week hebben we om en nabij de 1700 kilometer (plaatje klopt niet helemaal omdat ik niet alle kleine stukjes mee kon nemen in google maps) gereden en meerdere malen in de prachtige natuur geslapen. Hieronder samengevat een schema van de rit die we gemaakt hebben.

Vrijdag 12 februari

We vlogen pas om 18.00 vanaf Melbourne naar Tasmanië, dus in de ochtend en het begin van de middag hebben we nog een beetje rondgelopen door de stad en o.a. de markt bezocht.

De vlucht naar Tasmanië was in vergelijking met de heenreis vanuit Nederland heerlijk kort (een uurtje). Vanaf het mini vliegveld in Hobart, de hoofdstad van Tasmanië, zijn we met een taxi naar het hostel gegaan. De taxi-chauffeur was een hele aardige maar aparte man, die 'schoenen' zonder zool droeg, want hij hield van barefoot lopen. Nu bleek ook wel dat niet alle hostels hetzelfde zijn. In tegenstelling tot de vorige, was dit hostel suf, met weinig sfeer, minder faciliteiten en rare mensen. Maar gelukkig was het maar voor 1 nachtje. De avond hebben we doorgebracht met wat kaartspelletjes en een vroege tocht naar ons bed.

Zaterdag 13 februari

Lekker vroeg opgestaan zodat we snel onze camper af konden halen. En wat was het een beauty.

Na een korte schadecheck zijn we op pad gegaan met Queenie: een oud bakkie, maar hij reed zeker nog prima. Het terrein van de verhuurmaatschappij af rijden ging wat moeizaam, want hoe vaak we ook zeiden dat we links moesten rijden, we reden toch uiteindelijk rechts weg. Gelukkig wende het linksrijden, het rijden van een oude campervan en het met links schakelen heel snel en hebben we alledrie lekker afgewisseld met rijden. Uiteraard de tank even helemaal volgegooid en inkopen gedaan voor de komende dagen. Veel leven zouden we immers niet zien, want we vertrokken als eerste naar de mooie nationale parken in het (zuid-)westen van Tasmanië.

Op de planning stond de eerste overnachting middenin het Franklin-Gordon NP (national park). Brand door blikseminval leek echter roet in het eten te gooien, want we stuitten op een road block in de buurt van Strathgordon.

Na overleg met een ranger hebben we uiteindelijk besloten om via een 30 km lang onverhard pad (zie foto) langs allerlei voedselvoorraden voor wandelaars, naar een afgelegen camp site aan het Lake Pedder te rijden. Zo konden we toch nog in 'de natuur' slapen. We deelden deze camping spot met slechts 1 persoon, voor de rest was er alleen maar natuur.

Natuur betekende in dit geval een voorbij hoppende kangaroe (hoe awesome!), een slang, enkele squolls en vooral veel wilde Tasmaanse pademelons, die af kwamen op de geur van het eten dat we kookten. Na het eten nog even lekker gerelaxt en onder de sterrenhemel in slaap gevallen.

Zondag 14 februari

Na een koud nachtje, gingen we weer op pad en met een kleine omweg via New Norfolk voor een slaapzak voor de dames, uiteindelijk verder doorgereden richting het noorden.

Men zegt dat seizoenen in Australië niet bestaan, omdat het weer op een dag zo kan verschillen. In Tasmanië was dit nog veel meer het geval. Een ranger waar we wat aan gevraagd hadden aan de kant van de weg, zei dan ook de legendarische woorden: "If you don't like the weather, just come back in 5 minutes."

De route van vandaag was echt onwijs gaaf. Tasmanië heeft een heel divers landschap (zie foto's), dus het ene moment rijd je in een regenwoud en het volgende moment in een droog gebied met dode bomen en uitgedroogd gras.

Het wennen aan de auto en het verkeer ging zoals ik al zei heel snel. Zo snel dat het gevaar juist in onoplettendheid schuilt. Heel veel rechtdoor, kilometers lang. Als je dan opeens een afslag moet nemen, dan merk je hoe automatisch autorijden al is. De dames riepen gelukkig "links links links" in koor, anders had ik de bocht de rechterrijbaan op gemaakt haha. Blijven opletten dus! Maar wat was het fantastisch om door een gebied a la 'Great Plains' of de Afrikaanse steppe te rijden. Geen hond in de buurt en heerlijke roadtripmuziek op de Australische radio.

Ook vandaag ging de tocht niet geheel volgens plan, want er lag een boom op de weg. Hierdoor werden we gedwongen om een stuk om te rijden en wel via een dirt road. Meerdere toeristen konden de weg niet vinden, dus ik heb ze achter mij aan laten rijden. Uiteindelijk heel veel kilometer dirt road gehad en ik moet zeggen: dat was echt fantastisch! Ik voelde me net een bestuurder in de Dakar Rally haha. Uiteindelijk ook nog een duimpje en bedankje gekregen van de Chinezen achter ons. Na weer een lang dagje rijden en stoppen langs de weg om foto's te maken hebben we, wederom in de middle of nowhere, gegeten en geslapen in de buurt van Derwent Bridge.

Maandag 15 februari

Na 2 dagen niet douchen was het heel chill om even de sleutel van Nicole, een Australische mevrouw die in de buurt in een soort bungalow sliep, te mogen lenen en een lekker warme douche te nemen, m'n baardje te trimmen en schone kleding aan te trekken. Low-budget backpack style haha.

Fris en fruitig gingen we op pad voor een wandeltocht van ongeveer een uur langs Lake St. Clair. Aboriginals noemden het Leeawuleena, wat 'sleeping water' betekent. Na al het rijden en het slapen op de keiharde matrassen in de campervan konden we wel wat beweging gebruiken. En het was een prachtige omgeving (zie foto's hieronder), ookal was het water vanwege het naderende slechte weer nu niet zo sleeping.

Al die dagen zonder faciliteiten, betekent natuurlijk ook dagenlang geen stroom. Dus hebben we na de wandeling even lekker een kopje warme chocomelk gedronken in het visitor center van Lake St. Clair en alle apparatuur weer opgeladen, want anders konden we geen foto's meer maken!

Na vele waarschuwingsborden voor overstekende dieren, kwamen we richting Strahan een overstekend stekelvarkentje tegen. Deze was op het bord echter een stuk groter dan in het echt haha.

Het weer vandaag was overigens dramatisch. Echt onwijs veel regen, dus we waren genoodzaakt om enkele mooie uitkijkplekjes voorbij te rijden (omdat ze niet meer zo mooi waren door de regen en mist). En dan met een campervan, in de regen, door de bergen, op smalle weggetjes... Maar we hebben het overleefd. Helaas konden we niet op de onwijs gave plek slapen waar we wilden gaan staan (zie foto hieronder). Omdat er geen voorzieningen waren, konden we door de regen helaas niet koken en waren we genoodzaakt een andere stek te zoeken. Die vonden we uiteindelijk: ergens in het "mega"dorpje Tullah (minder dan 1000 inwoners) hebben we de campervan gewoon onder een random afdakje gereden... Helemaal suup! En het afwassen ging ook gemakkelijk.

Dinsdag 16 februari

Door het afdakje was het vannacht wel iets minder koud. Helaas was het weer vandaag nog niet heel veel beter. Toch zijn we richting Cradle Mountain gereden. Bij het visitor center zagen we dat de weersvoorspelling voor vandaag rond de 9 graden met veel regen was. Gelukkig beloven de komende dagen iets beter weer.

De omgeving hier zou trouwens zomaar het decor van een lord of the rings film of een game of thrones aflevering kunnen zijn. De weg die door het national park liep was zo breed als één auto, maar wel tweerichtingsverkeer en natuurlijk ook nog eens op en af. Het was weer mijn beurt om te rijden en ik kan met zekerheid zeggen dat m'n oude rijleraar wel trots op me geweest zou zijn.

Na enkele kilometers kwamen we bij het Dove Lake aan en hebben we een paar fotootjes gemaakt. Het weer drukte echter nogal z'n stempel op het uitzicht en dus besloten we om weer om te keren. Eenmaal bij het visitor center aangekomen, weer eventjes opgewarmd met warme chocomelk en plots begon de zon zelfs te schijnen. We zijn er nu toch dachten we, dus toch nog even terug het park in en een korte wandeling gemaakt langs twee watervallen en door de bossen.

Inmiddels was het lekker warm geworden en trokken we verder richting het noorden. In een impulsieve bui (eigenlijk door het missen van een afslag) besloten we om nog een stukje om te rijden en via de supermarkt en het tankstation in Devenport naar het Narawntapu NP te rijden. Bij het tankstation nog een voorbijganger "The artwork on the side's car looks awesome" horen roepen. De niet geplande omweg bleek uiteindelijk een schot in de roos. Tegen een kleine betaling, voor het eerst deze rondreis door Tasmanië, op camping site Baker's Point gestaan. De wallabies, wombats, brushtail possums en pademelons leven gewoon om ons plekje heen. Hoe. Vet. Na al die dagen zonder vlees, vond ik het wel tijd geworden voor een broodje hamburger. En na een chill avondje voor onszelf en diepgaande gesprekken, bijtijds het bedje in gedoken.