Zaterdag 21 mei
Mijn lieve roomies Chloe en Carly hadden aangeboden om Kevin en mij naar het vliegveld te brengen met de auto. Scheelde ons weer tijd en geld! Thanks again guys <3
De kater van de boat cruise was zeker aanwezig (corona's voor $3!) en dus was een lekkere burger van de Hungry Jack's (de Australische variant van de Burger King) op het vliegveld zeer welkom. Na een vertraging van ruim anderhalf uur, vertrokken we dan eindelijk naar Queenstown. De vlucht zelf duurde ongeveer 3 uurtjes.
Door de vertraging hadden we wat stress toen we aankwamen, omdat de verhuurmaatschappij van de camper om 5.30pm dichtging en wij om 5.05pm pas geland waren en nog door de douane heen moesten en de koffers moesten ophalen. En omdat ik ook nog even werd ondervraagd door een beveiliger - het is in zijn woorden "not so smart to run around on an airport my friend, that looks a little suspicious" - duurde het allemaal nog iets langer. Gelukkig waren we net op tijd en konden we dus onze van ophalen. Ditmaal hadden we er eentje van Jucy Vans gehuurd. Deze was een stuk luxer, nieuwer en comfortabeler in vergelijking met de wickedcampers die we tot nu toe steeds gehuurd hadden. Het enige nadeel leek alleen de opslagruimte, maar hierover later meer...
Omdat het inmiddels al donker was en we dus sowieso niet voor het donker bij de campsite konden zijn, besloten we om op ons gemak boodschapjes te gaan doen en geld te pinnen. Vervolgens zijn we naar de eerste camping gereden, welke alvast in de richting van Milford Sound was, de bestemming voor de volgende dag.
Onderweg werd maar weer eens duidelijk waarom we liever niet in het donker willen rijden. Gelukkig geen kangoeroes, maar possums in Nieuw-Zeeland. In de onderlinge wedstrijd possum aanrijden staat het na de eerste dag 1-0 voor Kevin. Ik kon de mijne gelukkig nog net ontwijken. Is wel even schrikken als je opeens zo'n beestje op de weg ziet! Na dit tragische verlies, kon onze Nederlandse afspeellijst met o.a. André Hazes, Jantje Smit en Volumia ons wel weer opvrolijken.
Eenmaal aangekomen, bleek dat Campingsite Beside Bridge z'n naam wel eer aan deed. Een klein weggetje naast een bruggetje leidde ons naar een "prachtige en luxe" campsite. Helemaal niemand te zien, maar ook geen voorzieningen haha. Onwijs vet was het wel, om in de middle of nowhere, in Nieuw-Zeeland, in je eentje te overnachten in een campervan met alleen het geluid van een kabbelend beekje. Poer natoer!
Zondag 22 mei
Na wat opstartprobleempjes gingen we op weg naar Milford Sound. Een prachtige route gereden door en langs de bergen van het Fiordland NP. Eglinton Valley was misschien wel een van de mooiste plekjes: een vlakke vallei van ongeveer 2 kilometer bij 500 meter met aan alle kanten steile bergen van honderden meters hoog. En na enkele touringsbussen met Aziaten ingehaald te hebben, kwamen we aan in Milford Sound.
Daar hebben we even een koffietje gedronken en zijn we met een boot door de fjorden gevaren. Het is echt niet te beschrijven hoe mooi dit was. Kijk de foto's maar en oordeel zelf. Prachtig landschap en zelfs nog een paar zeehonden gezien. Wel frisjes op het bovenste dek, helemaal toen we onder een 160 meter hoge waterval gingen varen en we allemaal zeiknat werden haha. Maar het was het wel waard.
Helaas is er maar 1 weg van en naar Milford Sound, dus moesten we weer zo'n 200 kilometer via dezelfde weg terugrijden om bij de campingsite van afgelopen nacht aan te komen. Op de terugweg wel nog even langs Mirror Lakes gereden - een meer dat zo helder is dat het net een spiegel lijkt - en eventjes getankt. Vanwege de vele regen die vanaf het einde van de middag uit de lucht kwam vallen, hebben we rustig in de van gegeten, wat filmpjes gekeken en een biertje gedronken, voordat we weer bijtijds het bedje indoken.
Maandag 23 mei
De regen van afgelopen avond zette in de nacht en ochtend lekker door. Door al die nattigheid was het even spannend of we niet vast kwamen te zitten in de modder toen we wegreden. Maar dat ging allemaal goed. Langzaam klaarde het weer ook een beetje op.
Vervolgens hebben we de fantastische scenic route gereden terug naar Queenstown, langs het Lake Wakatipu. Deze hadden we zaterdag in het donker al gereden, maar met daglicht was er uiteraard veel meer te zien. In Queenstown zijn we even gestopt, hebben er wat rondgekeken, maar het was niet veel bijzonders, terwijl het een van de grotere dorpen van NZ is (10.000 inwoners). Hier hebben we ook even van campervan gewisseld, omdat de eerste wat ongemakkelijkheden had, zoals een afgebroken sleutel.
Na het korte bezoek aan Queenstown, zetten we onze tocht voort naar Wanaka, via de beroemde Crown Range route. De regen werd al snel sneeuw en in combinatie met de bochtige weg gaf dit niet alleen mooi beeldmateriaal, maar was het ook een mooie test voor onze driving skills. En na weer een fotosessie in Wanaka, kwamen we aan op de plaats van bestemming: het Lake Hawea Holiday Park. Na 2 nachten geen voorzieningen, wilden we graag weer even douchen.
Zelfs in Nieuw-Zeeland moest er nog heel even gestudeerd worden, want er wachtte nog een online test op mij die helaas niet eerder openging. Dus na het eten heb ik even van de WiFi van de campsite gebruik gemaakt en m'n laatste online test gemaakt. En als beloning even een lekker biertje gedronken en met de Lord of The Rings en The Hobbit films begonnen. Het leek ons namelijk wel leuk om te kijken of we enkele filmlokaties herkenden van wat we in het echt hebben gezien!
Dinsdag 24 mei
De ochtend begon helemaal top, met eindelijk een lekker zonnetje, dat mooi weerkaatste in het meer. Na het ontbijt ook heerlijk gedoucht en we dachten lekker op pad te kunnen. Totdat bleek dat onze motor niet wilde starten. Ook deze van had dus wat problemen. Met startkabels en een behulpzame man hebben we hem weer aan de praat gekregen. Helaas weten we nog steeds niet wat het probleem was...
Na alle commotie ginngen we verder met onze tocht richting het noordwesten. Een prachtige route weer, maar dit keer ook nog eens met zon. Dit was een stuk aangenamer uiteraard en tevens gunstig voor het beeldmateriaal. Via het Lake Wannaka en het Lake Hawea zijn we bij het volgende nationale park gekomen: het Mount Aspiring NP. Hier hebben we onder andere een wandeling gemaakt naar de Blue Pools. Deze plassen zijn vernoemd naar de helderblauwe kleur van het water.
De mooie landschappen bleven zich maar opstapelen. In principe zou je iedere 10 seconden kunnen stoppen, want alles is zo onwijs mooi! Tientallen kilometers, foto's en video's verder, kwamen we uiteindelijk aan in Fox Glacier in het Tai Poutini NP. Daar hebben we even wat extra brood gekocht en in het kleine en knusse café nevé een heerlijke burger met friet en een milkshake genomen. De nacht brachten we, samen met een zooitje schapen, door op campingsite Gillespies Beach, een ruime 15 kilometer over een onverharde weg van Fox Glacier vandaan.
Woensdag 25 mei
Vandaag, eigenlijk zoals elke dag, weer bijtijds opgestaan. Aangezien we er toch waren, nog voor het ontbijt een korte wandeling gemaakt naar Gillespies Beach, maar dat was niet veel bijzonders. Kort ontbeten terwijl we wachtten tot de verwarming de voorruit weer helder had gemaakt. Vervolgens teruggereden naar Fox Glacier, even een koffietje gedaan en toen een wandeling gemaakt naar de gelijknamige gletsjer.
Door omstandigheden is het tegenwoordig te gevaarlijk om heel dichtbij te komen zonder gids en helikopter. Daardoor viel het wel mee hoe vet het was, maar misschien zijn we ook al een klein beetje verwend de afgelopen dagen.
Na deze hike van een uur, zijn we doorgereden naar Franz Josef Glacier, waar we ook weer een hike gedaan hebben. Dit was de grootste en langste tot nu toe. Voor deze hike stond ongeveer 5,5 uur, maar wij hebben hem in 4 uur gelopen. Dit moest ook wel, anders waren we niet voor het donker terug haha. Uiteraard moesten we goed bepakt op pad voor zo'n wandeling, mede omdat de route nog niet officieel geopend was. Dat is wat ze ons verteld hadden bij het visitor center.
Deze hike bracht ons naar de gletsjers van Franz Josef. En onderweg ook nog een paar mooie uitzichtpunten, watervallen en riviertjes gezien. Na de hike waren we wel helemaal gesloopt en hadden we niet echt zin om te koken, dus hebben we in het dorpje lekker gedinert bij The Landing, waar we nog een groepje Nederlanders ontmoet hebben. Zij gingen echter naar het zuiden, dus we konden helaas niet samen reizen. Daarna iets ten noorden van het dorpje een campingsite met douches uitgezocht, want dat was wel even lekker na die lange wandelingen. Na een heerlijke douche en ruim een uur The Hobbit, zijn we lekker bijtijds gaan slapen, want morgen hebben we een lange dag rijden voor de boeg!
Donderdag 26 mei
Vanochtend nog maar een extra keertje gedoucht en water bijgevuld. Het regende weer behoorlijk, maar als we dan toch regen moeten hebben, dan maar vandaag, want we zouden een flink stuk gaan rijden. Onderweg lekker muziek geluisterd en gekletst. Gecombineerd met een hele lange rechte weg waar ik even niet op m'n snelheidsmeter keek... En ja hoor, m'n eerste boete ooit te pakken in Nieuw-Zeeland hahaha.
Gedurende de dag hebben we even een belletje gepleegd voor wildwater rafting voor morgen, maar helaas kan het in de winter alleen voor een groep van minimaal 4 personen, anders gaat het niet door. Sparen we daar maar weer geld op uit denk ik dan maar.
Onderweg zijn we o.a. door het historische dorpje Hokitika gereden en hebben we de Punakaiki Pancake Rocks & Blowholes in het Paparoa NP bezocht. Overnachten deden we op de Charleston Motor Campground, waar we nog informatie hebben uitgewisseld met een Frans stelletje. Zij kwamen immers uit het noorden en gingen naar het zuiden en wij precies andersom.
Vrijdag 27 mei
Net als gisteren, stonden vandaag weer veel kilometers op het programma. Na de ochtendroutine zijn we weer doorgereden naar het noorden, allereerst richting Cape Foulwind, waar we een wandeling hebben gedaan en tientallen zeehonden hebben gezien. In de zomer kunnen dit er wel meer dan 100 zijn, aldus een bejaard koppel uit Nelson die we daar tegenkwamen. Na een korte tussenstop in Westport, reden we richting het noordoosten. Een groot gedeelte van de weg liep langs de Buller River, een van de grotere en langere rivieren van Nieuw-Zeeland.
In Murchison hebben we weer even getankt en een koffietje gedronken. En via Lake Rotoroa en Hope Saddle kwamen we uiteindelijk nog net voor het donker en sluitingstijd aan bij het visitor center in Motueka, waar we wat info verzamelden over het Abel Tasman NP voor de komende twee dagen.
Op de weg naar campingsite Uruwhenua Reserve nog eventjes gestopt bij Hawkes Loukout. In het donker gaf dit een heel vet en mooi uitzicht op de lichtjes van Nelson, Richmond en Motueka en het water van Tasman Bay. Op de campingsite, die mooi in het midden van het Abel Tasman NP lag, hebben we nog eventjes een soepje gegeten, een drankje gedaan en het laatste deel van The Hobbit gekeken, voordat we gingen slapen.
Zaterdag 28 mei
Wandelen. Dat is de korte samenvatting van vandaag haha. We zijn aan de noordkant het Abel Tasman NP ingereden, waar we gedurende de hele dag een flink stuk van de beroemde Coast Track gelopen hebben. Als echte Hobbits met een wandelstok hebben we zo'n 7 uur gelopen, continu bergop en bergaf. Helaas hadden we onwijs veel regen en waren niet alle uitzichtpunten even mooi vanwege de mist en wolken. Maar langs de kust was het wel mooi. Aan het strand hebben we zelfs wilde zeehonden gezien op een paar meter afstand!
Na deze monstertocht wilden we toch wel graag omkleden, want vooral onze sokken waren zeiknat, omdat we af en toe door kleine riviertjes, ontstaan door de vele regenval, moesten lopen. Gelukkig was ik wel zo slim om een regenbroek en regenjas mee te nemen, dus m'n kleding verder was droog. Opnieuw hadden we niet zoveel zin om te koken, dus hebben we wat take away food gehaald, in de van opgegeten en teruggereden naar de campingsite.
Zondag 29 mei
Zoals ze bij het visitor center al verteld hadden, zou het weer vandaag veel beter zijn. En het was inderdaad een prachtig weertje. Na een prima nachtje op dezelfde campingsite als de nacht ervoor, zijn we naar Marahau gereden, waar we een dag een kajak gehuurd hebben. Waar we gisteren het noordelijke gedeelte van het Abel Tasman NP te voet verkend hebben, deden we vandaag het zuidelijke deel te water.
Heel vet om in zo'n geweldig gebied te kajakken. Ik schat dat we wel zo'n 25 kilometer afgelegd hebben. Op onze route hebben we nog enkele wilde zeehonden gezien die met ons meezwommen. Halverwege hebben we even een pauze gehouden en hebben we aangelegd aan een verlaten strandje. Er was letterlijk niemand behalve wij. Het leek wel een soort Expeditie Robinson haha. Na het kajakken konden we lekker warm douchen en hebben we even alle apparatuur opgeladen. Scheelt ons weer een betaalde campingsite voor vannacht! De avond en nacht hebben we doorgebracht op campingsite Riverside.
Maandag 30 mei
Vandaag was onze laatste volle dag op het zuidelijke eiland. Eerst hebben we even een koffietje gedronken in Richmond, waar we ook even stroom konden tappen en wifi leegtrekken. Vervolgens hebben we de Queen Elizabeth Scenic Route naar Picton gereden, waar we morgenochtend vroeg de ferry naar het noordelijke eiland zullen nemen. We kwamen lekker bijtijds aan bij de Collins Memorial Reserve campingsite, gelegen vlakbij Picton. Daar hebben we de rest van de dag genoten van het zonnetje met een paar ijskoude gele rakkers. Proost!
WIST JE DAT... (Part XI)
... De bergen in Milford Sound zo'n 1,5 kilometer hoog zijn?
... Ze daarmee een van de hoogste bergen ter wereld zijn die direct vanuit het water oprijzen?
... Het landschap in Nieuw-Zeeland me af en toe aan Kolonisten van Catan deed denken?
... Kevin en ik soms een beetje klunzig waren en daarom net Buurman & Buurman leken?
... De tussenstand van de onderlinge wedstrijd uitglijden tijdens hikes 3 voor mij en 2 voor Kevin is?
... De Fox en Franz Josef gletsjers een van de weinige gletsjers ter wereld zijn die dwars door een regenwoud heenlopen?
... We niet dichterbij de gletsjers mochten komen zonder een helikoptervlucht en guide te boeken ivm de gevaren?
... Er dagelijks wel een ijsblok groter dan een campervan van de gletsjers afbreekt?
... Ik in Nieuw-Zeeland m'n eerste boete ooit heb ontvangen?
... Dit $120 was voor 18 km/h te hard rijden?
... Gezien de prijs, ik liever hier een boete heb dan in NL?
... In 1990, 2.6 miljoen ha van het zuidwestelijke Nieuw-Zeeland verklaard werd als "World Heritage Area"?
... Dit gebied bij de Maori bekend stond als Te Wahipounamu, the place of the greenstone?
... Vanaf dat moment de natuurlijke schoonheid pas eigenlijk de internationale waardering kreeg die het verdient?
... UNESCO dit gebied inmiddels net zo belangrijk verklaard heeft als de Grand Canyon, de Mount Everest en het Great Barrier Reef?
... Een volwassen mannetjes fur seal wel 2.5 meter kan worden?
... En zo'n 200 kilo kan wegen?
... Er in Nieuw-Zeeland heel veel one lane bridges zijn?
No comments:
Post a Comment