The Outback (22-26 juli)

Vrijdag 22 juli

In de ochtend vroeg vertrokken in de stromende regen. Via Adelaide zijn we naar Alice Springs gevlogen, in de staat Northern Territory. Daar hebben we onze huurauto opgehaald en vervolgens zijn we naar het Aurora Alice Springs hotel gereden, waar we een nachtje zouden doorbrengen. Prima weertje overigens, beter dan in Melbourne.

Aan het einde van de middag werden we opgepikt door een busje voor een kangoeroe tour. Niet zomaar eentje, maar een tour door de Kangaroo Sanctuary van Chris "Brolga" Barns, ofwel Kangaroo Dundee. Deze man neemt de rol van een moeder kangoeroe over en voedt de babies op, wanneer de moeder is aangereden door een auto en is te komen overlijden. In sommige gevallen leeft de baby in de buidel dan nog! Hij geeft ze speciale melk, knuffelt met ze en draagt ze mee in een kussensloop om alles zo natuurlijk mogelijk te houden voor de kangoeroes. Mocht je geïnteresseerd zijn, zou ik zeker aanraden om een van zijn documentaires op BBC te kijken:
http://www.bbc.co.uk/programmes/b03k5c0y

(De afleveringen zijn hier echter niet gratis, wellicht kun je ze ergens anders op het internet gratis vinden. Een aantal fragmenten zijn hier wel gratis te bekijken!)

Zaterdag 23 juli

Na het ontbijt zijn we op bezoek gegaan bij de zus van een collega van m'n moeder, die naar Alice Springs is verhuisd om met haar Australische partner samen te wonen. We hadden een cadeautje meegekregen, dus die hebben we even bezorgd en eventjes blijven hangen en een kopje koffie gedronken.

Daarna zijn we doorgereden naar Ayers Rock (of zoals de Aboriginals het noemen: Uluru Rock). 200 km rechtdoor, een keer rechtsaf en nog eens 250 km rechtdoor: simpeler kan niet haha. Na zo'n 4,5 uur kwamen aan bij het hotel, dat letterlijk in de middle of nowhere uit de grond is gestampt, vlakbij het Uluru-Kata Tjuta NP. M'n vader zei nog over onze hotelkamer: "Ziet er wel aardig uit dit", maar vergeleken met waar ik afgelopen maanden soms geslapen heb, was dit gewoon een 5-sterrenhotel voor mij haha.

In de avond hebben we gebarbecued. Het hotel had een bbq waarop je je eigen vlees kon maken, die je uiteraard wel bij hun moest kopen, met een prima saladebar erbij. Lekker gegeten met AFL op de tv schermen en live music erbij. De beste man speelde gitaar en didgeridoo tegelijk. Top sfeertje!

Zondag 24 juli

Dit gebied is het meest bijzonder tijdens zonsopgang en zonsondergang, dus zijn we half 6 opgestaan voor de zonsopgang. Na een klein stukje rijden kwamen we bij The Olga's (ofwel Kata Tjuta) rockformation, een groep monolieten van zandsteen en arkose (afzettingsgesteente uit granietzand). De wolken zorgden voor een spectaculair kleurmengsel in de lucht, maar verhinderden het verkleuren van de stenen, waar deze rotsformaties zo bekend om zijn.

Daarna hebben we een lange wandeling rondom en door de Kata Tjuta, door de Valley of the Winds, gedaan. Fantastisch uitzicht over de okerrode rotsspleten, kloven en klippen. Na een kleine 4 uur wandelen, gingen we terug naar ons hotel om een beetje uit te rusten en vervolgens zijn we naar de Uluru Rock gereden om daar de zonsondergang te bekijken, vanuit onze achterbak haha. Ook deze keer verkleurde het zandsteen nauwelijks vanwege de wolken. Helaas. Gelukkig hebben we morgen nog een nieuwe kans. De wolken vormden overigens, net als bij de zonsopgang, welk weer een prachtige combinatie van kleuren.

Waar we eergisteren nog van de mooie kangoeroes aan het genieten waren, hadden we vanavond kangoeroe als avondeten: prima burgertje wel!

Maandag 25 juli

Vandaag hadden we iets meer geluk met het weer (qua wolken, want koud was het wel!). De zonsopgang bij de Uluru Rock was onwijs mooi zonder al de wolken. Het verkleuren van de stenen is op de foto's lastig te zien, maar was heel erg indrukwekkend in het echt. Na tig foto's en gopro filmpjes, hebben we een stukje van de Base Walk gedaan, die in totaal 9.7 kilometer is. We besloten om er niet helemaal omheen te lopen, omdat we nog naar Watarrka NP (voorheen Kings Canyon) wilden en we absoluut al een idee hadden gekregen hoe massive die rots is.

Drie uur rijden, één afslag naar links, één afslag naar rechts en één huis later kwamen we aan bij Kings Canyon. Daar hebben we een wandeling door de creek gedaan. Helaas hadden we niet genoeg tijd om ook de hele wandeling bovenlangs te doen. Een gedeelte ervan hebben we nog wel gedaan, maar we moesten omkeren, omdat we nog de zonsondergang bij Uluru wilden checken.

Eigenwijs als dat ik ben en zonde als dat ik het vond om niet helemaal naar boven te gaan, ben ik met m'n vaders camera nog een stukje verder gerend. Spijt had ik absoluut niet, want het uitzicht was prachtig! Mijn ouders en zusje waren wel een beetje bezorgd, want het duurde allemaal nogal lang vonden ze, omdat ik zei dat ik nog 'eventjes' verder naar boven ging haha.

Vervolgens zijn we weer 300 kilometer teruggereden naar Uluru, waar we dit keer meer geluk hadden bij de zonsondergang. Het zandsteen verandert continu van kleur door de andere lichtinval bij de zonsondergang, wat op de onderstaande foto's nog wel redelijk goed te zien is. Daar zagen we op de parkeerplaats ook nog enkele "lelijke eendjes" staan. Na een praatje met de eigenaars, leerden we dat er 66 stuks per schip waren overgebracht naar Australië voor een tweeweekse rallyrace. Na de sunset hebben we nog gegeten en een beetje gerelaxt, voordat we weer bijtijds gingen slapen.

Dinsdag 26 juli

Vandaag hebben we heerlijk uitgeslapen, tot wel half 8 haha! Op het vliegveld hebben we de huurauto ingeleverd en voor het inchecken hebben we de tassen een beetje herverdeeld. Deze vlucht was de enige vlucht waar we maar 20 kg per tas mochten en de volgende vluchten zijn allemaal 23 of 30 kg. Alle tassen waren uiteindelijk allemaal precies 20 kg haha. De handbagage was wel wat te zwaar, maar we gokten het erop. Helaas werd de handbagage ook gewogen. Om aan de eis van 7 kg voor de handbagage te voldoen hadden we uiteindelijk m'n vaders fototoestel eruit gehaald en om zijn nek gehangen. Dat mocht dan wel van miepie, maar die mocht absoluut niet meer terug de tas in... Mafkezen. Omdat er vanaf Ayers Rock niet direct op Brisbane gevlogen wordt, vlogen we eerst naar Melbourne, om vervolgens over te stappen op de vlucht naar Brisbane.

Een uur of 6 later kwamen we in Brizzie aan, waar we door de taxi naar het luxe Royal on the park hotel zijn gebracht. Daar hebben we de tassen in de kamers gezet en zijn we op pad gegaan voor het avondeten. Uiteindelijk hebben we heerlijk Mexicaans gegeten bij Guzman Y Gomez, voordat we op het heerlijk zachte bed in onze hotelkamer in slaap vielen.

WIST JE DAT... (Part XVI)

... De Red Centre, zoals de Outback ook wel wordt genoemd, het droogste gebied ter wereld is?
... We in de paar dagen dat we daar zaten in totaal zo'n 1200 kilometer hebben gereden?

... 1 op de 15 doodgereden kangoeroes nog een levende baby in de buidel heeft?

... De grootste meoliet van de Kata Tjuta 1069 meter hoog is?

... Kata Tjuta letterlijk vertaald 'vele hoofden' betekent?

... De Uluru Rock wel 350 meter hoog en 3.2 kilometer lang is?

... Het de top van een enorm ondergronds blok zandsteen is van circa 600 miljoen jaar oud?

... Geologen geloven dat slechts 10% van de Uluru rots zichtbaar is?

... En dat zij geloven dat de Kata Tjuta ooit één enorme meoliet was, die 10 keer zo groot was als Uluru?

... De kleur van het zandsteen lijkt te veranderen tijdens zonsopgang en zonsondergang?

... Wist je dat de dingo (papa inura) de grootste land predator van Australië is?

... De dingo niet kan blaffen maar alleen huilen?
... Sommige mensen echt niet kunnen rijden? (zie foto)